Wiedzieliście, że wyróżnia się ok. 300-400 gatunków aloesu, z czego ok. 30 ma właściwości lecznicze? Zalicza się do nich m.in. aloes drzewiasty (Aloe arborescens Miller), aloes uzbrojony (Aloe ferox), czy najbardziej znany aloes zwyczajny (Aloe vera, Aloe barbadensis) – mający największe zastosowanie w kosmetologii :) Kosmetyki zawierające aloes należą do tych najbardziej uniwersalnych i świetnie sprawdzą się w pielęgnacji każdego typu cery.
Aloes w kosmetyce – jak działa na skórę?

Aloes jest rośliną absolutnie wyjątkową. Nie bez przyczyny od wieków korzysta się z jego cennych właściwości. 😊 Czy określenie go rośliną do zadań specjalnych jest prawdziwe? Jakie są jego właściwości kosmetyczne? Odpowiadamy!
Aloes to roślina okrytonasienna, jednoliścienna, należąca do rzędu szparagowców, rodziny żółtakowatych i podrodziny złotogłowowych. Występuje w formach drzewiastych, krzewiastych, bylin, a niekiedy lian.
Jak wygląda aloes?
Aloes posiada rozgałęzione lub nierozgałęzione pędy zakończone skupionymi tuż przy ziemi liśćmi, zawierającymi żółty lub brązowawy sok mleczny. Długie, zielone, twarde i mięsiste liście (najczęściej z woskowatym nalotem), zaopatrzone są na krawędziach w kolce, przez co roślina trochę przypomina kaktus ;) Pod skórką znajduje się warstwa miękiszu asymilacyjnego, zawierającego chlorofil. Aloes, w zależności od gatunku, posiada żółte, czerwone lub pomarańczowe kwiaty, bogate w nektar, zebrane w grono zawieszone na długiej łodydze. Roślina ta cechuje się powtarzającym się kwitnieniem, które odróżnia ją od bardzo podobnej do niej agawy. Ta kwitnie tylko raz w życiu, po czym zamiera. Kwiaty aloesu zapylane są przez ptaki. Owocem jest pojedyncza, pękająca torebka zawierająca liczne nasiona.
Gdzie rośnie aloes?
Aloes rośnie głównie na terenach południowej Afryki, Madagaskaru oraz ciepłych i pustynnych regionach Azji, Ameryki Południowej i Półwyspu Arabskiego. Upodobał sobie klimat suchy, słoneczny – z małą ilością opadów.
Co zawiera miąższ aloesu?
Liście aloesu składają się w 96% z wody, a pozostałe 4% to sucha masa, bogata w szereg składników aktywnych. Miąższ z aloesu zawiera ogrom cennych dla zdrowia i urody substancji odżywczych takich jak:
- witaminy A, C i E oraz witaminy z grupy B
- aminokwasy (np. NMF)
- beta-karoten
- monosacharydy
- polisacharydy o charakterze śluzów (np. kwas hialuronowy, acemannan, glukomanna, aloeryd, glukoza)
- enzymy
- mikroelementy (np. wapń, sód, chrom, cynk, magnez, potas, miedź, selen, żelazo, fosfor)
- nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT)
- i inne...


Drogocenny składnik w kosmetyce! Gdzie znajdziemy aloes?
W kosmetyce to niezastąpiony i naturalny preparat. Żel z aloesu wchodzi w skład wielu produktów – mleczek, toników, kremów, ampułek, maseczek, pomadek ochronnych, szamponów i odżywek do włosów, emulsji do i po opalaniu, kosmetyków po goleniu, płynów do kąpieli, balsamów do ciała, a nawet antyperspirantów. Kosmetyki z aloesem poleca się do pielęgnacji każdego typu cery – zarówno suchej i odwodnionej, podrażnionej, alergicznej, łojotokowej i trądzikowej, jak i cery dojrzałej, o nierównej pigmentacji z rozszerzonymi naczynkami. Stosuje się je także do pielęgnacji skóry całego ciała i to nie tylko w celu podtrzymania dobrej kondycji skóry, ale również w celach regeneracyjnych i leczniczych, np. przy cellulicie, bliznach i rozstępach.
Jakie działanie ma aloes?
- Wzmacnia mechanizmy obronne naskórka wobec środowiska zewnętrznego – to tzw. działanie immunostymulujące. Efektem jest zwiększenie zdolności regeneracyjnych oraz zapobieganie problemom zapalnym i alergicznym;
- Odbudowuje warstwy lipidowe naskórka, co zapobiega utracie wody, a w konsekwencji zapewnia lepsze nawilżenie, natłuszczenie i miękkość skóry;
- Ma właściwości nawadniające, co zapewnia jędrną, elastyczną i gładką skórę;
- Działa naprawczo, kojąco, łagodząco i przeciwświądowo, poprzez zwiększoną syntezę kolagenu i GAG (glikozaminoglikanów). Nie tylko bierze udział w formowaniu nowego naskórka, ale też uśmierza ból i łagodzi podrażnienia. Wykorzystywany jest w leczeniu oparzeń, uszkodzeń i otarć naskórka, ugryzień czy odmrożeń;
- Działa przeciwzmarszczkowo – stymuluje produkcję kolagenu, elastyny i kwasu hialuronowego oraz hamuje aktywność wolnych rodników tlenowych;
- Ma właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne i antyseptyczne. Obniża pH skóry, utrzymując kwasowe środowisko, niedogodne dla rozwoju drobnoustrojów patogennych. Jest pomocny w leczeniu trądziku, stanów zapalnych, egzem;
- Normalizuje wydzielanie sebum i działa keratolitycznie (złuszczająco);
- Działa przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo – delikatnie leczy opryszczkę, hamuje infekcje grzybicze;
- Ma właściwości rozświetlające – lekko rozjaśnia skórę poprzez hamowanie aktywności enzymu tyrozynazy, uczestniczącego w produkcji melaniny;
- Wzmacnia cebulki włosowe, zapobiegając wypadaniu włosów. Łagodzi podrażnienia skóry głowy, świąd, łupież i nadmierne przetłuszczanie włosów.
- Poprawia mikrokrążenie i przyspiesza eliminację toksyn. Poprawia dotlenienie tkanek oraz wspomaga transport produktów przemiany materii.
Dla kogo aloes?
Nie ma różnicy, ile masz lat i z jakimi problemami skórnymi się zmagasz :) Aloes sprawdzi się w pielęgnacji każdego rodzaju skóry i włosów. Jedynym przeciwwskazaniem może być uczulenie, dlatego przed wprowadzeniem go do pielęgnacji warto wykonać próbę uczuleniową na małym kawałku ciała.
Ciekawostki na temat aloesu :)
Roślina ta była wykorzystywana już od czasów starożytnych. Jako pierwsi jej leczniczymi właściwościami zainteresowali się Chińczycy, którzy do dziś wykorzystują ją w tradycyjnej medycynie chińskiej. W starożytnym Egipcie zachwycała właściwościami upiększającymi – Kleopatra stosowała sok z aloesu do kąpieli i wmasowywania w skórę. Inne cywilizacje także doceniły cudowne właściwości Aloesu – Rzymianie, Grecy, Hindusi uważali aloes za jedną z tajemnych roślin, Arabowie nazywali go „lilią pustyni”, a u Indian to jedna z 16 czczonych przez nich roślin. Na kontynent Amerykański aloes trafił dzięki Hiszpanom, w czasie konkwisty. Od tej pory zaczął gościć na gorących półpustynnych plantacjach południowych Stanów. Jego właściwości lecznicze zostały potwierdzone dopiero pod koniec II wojny światowej. Okazało się bowiem, że jest skutecznym środkiem leczącym oparzenia.